Geçen sayımızın Avrupa Gündemi’nde Scholz’un tank ihracatı onayını vermemesini gündemleştirmiş ve bu bağlamda NATO ve Batı emperyalizminin genel siyasi yönelimine dair çıkarsamalar yapmıştık.
Henüz yazı çıkmamışken güncelliğini yitirmiş oldu. Çünkü Scholz ihracat kararını verdi ve Batı emperyalizmini, iç siyasetteki savaş kışkırtıcı koalisyonu ve silah-askeri mühimmat tekellerini “rahatlattı”.
Scholz, NATO’nun “tank ittifakı”nı ilan etti. Buna göre Almanya ve diğer NATO ülkeleri, Kiev’e muharebe tankları, piyade savaş araçları ve daha fazlasını içeren iki tank taburu sağlıyor. Bu, yakın gelecekte Ukrayna’da bir NATO tank gücünün faaliyet göstereceği anlamına geliyor.
Savaşta Ukrayna, hızlı ve koordineli bir hücum taktiğiyle moral ve askeri üstünlük sağlamayı planlıyor. Bu kapsamlı saldırı için baharı öngörüyor. Fakat askeri tekniği ve mühimmatı böylesi bir hücuma “yetmiyor”. Böylesi bir hücum ancak hava ve karanın yüksek düzey askeri iş birliğiyle gerçekleştirilebilinir.
Burada tanklar önemli bir yer tutuyor ve nihayetinde NATO buna onay verdi.
Britanya, Challenger 2 modeline çok yakın bir kopyasına zaten onay vermişti. ABD Başkanı Joe Biden’ın açıkladığı üzere ABD 31 adet M1 Abram muharebe tankı sağlayacak. Almanya 14 adet Leopard 2A6 muharebe tankı sözü verdi; bu en modern modellerden biridir. Federal Şansölye Olaf Scholz, diğer müttefik devletlerin teslimatlarının birlikte muhtemelen “iki tank taburunu hızlı bir şekilde bir araya getirmeyi” başaracaklarını açıkladı; bu 80 ile 90 muharebe tankı oluyor. Polonya muhtemelen Kiev’e 14 adet Leopard 2 teslim edecek, Hollanda 18; İspanya ve birkaç İskandinav ülkesi “tank ittifakına” katılmayı düşünüyor.
Kısa vadede Ukrayna’nın askeri gereksinimlerinin tam olarak karşılanacağı henüz öngörülebilir değil: Ukrayna silahlı kuvvetlerinin başkomutanı geçtiğimiz günlerde planlanan bahar saldırısı için 300 muharebe tankı, 600-700 piyade savaş aracı ve 500 obüs gerektiğini açıklamıştı. Bununla birlikte, Kiev’e muharebe tankları sağlama tabusu artık yıkıldığı için gelecekte herhangi bir zamanda ek teslimatlar mümkündür.
Ve daha henüz bu tartışmalar devam ederken Ukrayna NATO’ya hava savunma füzeleri ve askeri uçak ihracatını gündeme getirdi. Ukrayna ve Batılı müttefikleri, ülkeyi uzun menzilli füzeler ve askeri uçaklarla donatma olasılığı konusunda “hızlı” görüşmeler yapıyor.
Ayrıca Ukrayna savaşının daha da tırmanması durumunda, Berlin, NATO’nun “mızrak başı”nın bir parçası olarak, yaklaşık 8.000 askerini hazır tutuyor.
Almanya toplam strateji yönelimi bakımından “daha dengeli” bir siyaset izlese de, ABD ve Ukrayna yönetiminin savaş taktiğinde kesin bir bahar hücumu belirginleşiyor. Almanya da doğalında AB de bunun yürütücülüğünü üstlenmekten başka bir çaresi kalmıyor.
Bu, NATO’nun savaşa daha içten, daha dolaysız yollarla müdahalesi anlamına geliyor. Rusya bu durumu savaşın başından itibaren “kırmızı çizgi” olarak nitelendirmişti.
Bütün bu gelişmeler bölgesel ve hatta küresel paylaşım savaş tehlikesini arttırıyor. Rusya bu koşullar altında emekçiler açısından yıkıcı sonuçları olarak nükleer savaş araçlarının kullanımını gündeme getiriyor.
Nihayetinde, dünya işçilerinin ve ezilenlerinin birleşik emperyalist savaş karşıtı mücadelesinin büyütülmesi, organik nitelik kazanıp üçüncü bir seçenek olarak öne çıkartılması ihtiyacının aciliyeti ortada. Bunun ilk koşulu her ülkedeki işçilerin ve ezilenlerinin “kendi hükümetlerine” karşı çıkmaları, ona karşı mücadeleyi yükseltmeleridir.
* Atılım Gazetesinin Avrupa Eki’nin (atilimavrupa1994@gmail.com) 3 Şubat 2023 tarihli Avrupa Gündemi köşesi
