İşçi sınıfının birlik, mücadele ve dayanışma günü olan 1 Mayıs’a günler kaldı.
Bu yıl 1 Mayıs’ta alanlara çıkmak için çok daha fazla nedenimiz var.
Türkiye’de ve yaşadığımız Avrupa’da işçilerin, emekçilerin, ezilenlerin ve kadınların hak alma mücadelesinin yanı sıra Türkiye ve Kuzey Kürdistan’da 6 Şubat’ta binlerce insanımızın hayatını kaybettiği ve milyonlarca insanımızın hayatını etkileyen deprem kapitalist sömürü düzeninin insan hayatına ver(me)diği değeri bir kez daha gözler önüne serdi.
Faşist şeflik rejiminin doğal afeti katliama çeviren siyaset biçimi halklarımızın dostunun yine halklar olduğunu gösterdi. Depremin üzerinden neredeyse üç ay geçmesine rağmen bölgedeki insanların en temel ihtiyaçları dahi karşılanabilmiş değil.
Avrupa’da, hayat pahalılığı, yüksek enerji fiyatları işçi ve emekçilerin hayatını her geçen gün daha fazla etkilemekte. Kapitalizmin, derinleşen krizleri, insanlara savaş, açlık yoksulluk, geleceksizlik ve yaşam kaygısı dışında bir şey vaat etmiyor.
Ukrayna savaşıyla birlikte üçüncü emperyalist paylaşım savaşını güncel ve gerçek bir tehlikeye dönüştürüyor.
Son iki yıldır Avrupa ülkeleri uzun süredir karşılaşmadığımız grevlerle çalkalanıyor.
Sağlık sektöründen eğitime, ulaşım sektöründen taşımacılığa işçi ve emekçiler Avrupalı emperyalist kapitalizmi uyaran büyük grevlere imza atıyorlar. Fransa’daki radikal sınıf mücadelesi başta olmak üzere tüm dünyada sınıf mücadelesi giderek büyümekte.
Sınıfı bölmek, birliğimizi baltalamak için hükümet ırkçı ve ayrımcı politikalar uyguluyor.
Biz göçmenlerin yaşamını yakından etkileyen hayat pahalılığına, krize, savaşa ve kapitalizme karşı 1 Mayıs’ta sokaklarda olalım, birliğimizi alanlarda haykıralım.
AVEG-KON
AVRUPA EZİLEN GÖÇMENLER KONFEDERASYONU
