Yeni bir aktif politik sürecin içerisine giriyoruz. Böylesi bir süreçte örgütlü yapılar, tek tek organlar ve tabi ki devrime ve sosyalizme inanan tüm devrimciler ve komünistler sürecin gerekliliklerine göre kendi pratiklerini uyarlamaları gerekir. Zira onlar; yapılamaz, edilemez gibi görünenlerin sağlam bir ideolojik duruş ve güçlü bir iradeyle olabilir olduğunu en geniş kitlelere göstermek göreviyle karşı karşıyadır.
Köküne kadar insanlığa aykırı hale gelmiş, paslanmış ve çürümüş kapitalizme ve faşist rejime karşı mücadelenin haklılık ve meşruluk bilinciyle kuşanarak, “yapamam, edemem”, “zaman ayıramam”, “başaramam”, “sınırlarım var” gibi olumsuz ruh haliyle içsel ve özsel bir mücadele bizi bekliyor. Herkesin; her kadının, gencin ve bireyin faşizme ve emperyalizme öfkesini pratiksel olarak gösterebileceği, aynı zamanda alternatif yaşamı örecek örgütsel mekanizmalar geliştirebileceği, var olanların içerisinde yer alabileceği imkanlar ve olanaklar mevcuttur. Yeter ki bizi yönlendiren duygu her koşul altında kendi yolunu bulmak ve açmak olsun.
Yapabileceğini yapmayanlar, bilinç ve yeteneğini kendisinde saklayanlar, şu veya bu yaşanmış, yaşanan sorunu gerekçelendirerek devrimci çalışmada uzak duranlar, çalışmalara “tutum geliştirenler” her şeyden önce bilmeliler ki kendi mücadelelerine, kendi partilerine ve kendi devrimci tarihlerine zarar veriyorlar. Sorunlar mutlaka olacaktır, evet bunlar mutlaka tartışılmalı ve eleştirinin-özeleştirinin devrimci şiddetiyle aşılmalıdır. Fakat hiçbir sorun herhangi bir devrimcinin, komünistin çalışmalara karşı sıradanlaşarak ilgisiz ve örgütsüz kalışını getiremez-getirmemeli. Yaşandığı durumda bunun dışsal değil, esas olarak içsel ve özsel bir sorun olduğu, ideolojik ve politik arka planının olduğunun mutlaka bilinmesi gerekir.
İdeolojiktir; çünkü insanı insanın kurdu haline getiren, insanı kendi emeğine, üretimine yabancılaştıran, ahlaki ve kültürel çürümenin girdabı içerisinde öğüten emperyalist kapitalizme karşı bulunduğu her ortamda ve her imkanla süreklileşmiş bir duruş sergilemek yerine haklı veya haksız organın, partinin, yoldaş veya yoldaşların kapitalizmin günahları karşısında belki de devede kulak bile olamayacak büyüklükteki eksik veya hatalarını gerekçe göstererek çalışmalarda uzak durmak ideolojik terazimizin bozulduğuna işarettir.
Politiktir; çünkü emperyalistler Ortadoğu’da halklarımızın üzerine bir karabasan gibi çökmüşken, faşist şeflik rejimi diktatörlüğünü derinleştirme yolunda başta Kürt halkı olmak üzere tüm işçi ve emekçilere, inanç topluluklarına karşı açık saldırgan tutum geliştirmişken, “gözünün üzerinde kaş var” misali partiyle, yanındaki yoldaşıyla karşı karşıya gelmek ve bu yolla hareketsiz, pratiksiz kalmak politik duyargalarımızın köreldiğinin habercisidir.
Bu sebepledir ki yanıyla-yöresiyle, yanı başındaki yoldaşıyla uğraşmak yerine; daha doğru bir devrimcilik için kendi ideolojik-politik eksik, hata veya yetmezliklerimizin üzerine gitmek bireydeki devrimci gelişimi sağlayacak yegane yöntemdir. Bu yapılmaz, yanlışları tartışmak adına, devrimci çalışmaya karşı tutumlar geliştirirsek, işte o noktadan itibaren sıradanlaşmanın köşe taşlarını atmış oluruz. Bu durumun ortaya çıkmasına yüreği, vicdanı, bilinci ve inancı olan hiçbir devrimci izin vermemeli.
* Atılım Gazetesinin Avrupa Eki’nin (atilimavrupa1994@gmail.com) 11 Ağustos 2023 tarihli Perspektif köşesi
